Uçarken güzel kuşlar Balıklar yüzerken Koşup, oynarken çocuklar Durduğu yerde ağaçlar Dönerken dünya İnsan severken güzel Senin gülüşün ne güzel… Her şey meşrebinde Zemininde, zamanında güzel Gerisi hariçten gazel Ne olur kırmadan yaşasak güzel güzel… Bekir Mutlu Gökçesu 2006 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şu sükunetimin tülünü Çekiverse biri hani Sanki dağlar düşecek Denizler dökülecek… Sen böyle değildin Ne zor bir adam oldun Diye söyleniyordum Tam kendi kendime Baktım sokakta üç köpek Hepsi birbirinden ürkek İrkilmişim gayrı ihtiyari Sataşıp, karıştılar karanlıkta Gözlerini seçemediğim Teferruatsız gölgeme… Öyle korkusuz Ve öyle devasaydı ki Gölgemse… İmrendim ona Çoktan kolaylamıştı geceyi Nasıl becerdiyse… Bekir Mutlu Gökçesu 2005 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Kış kışlığını bilirdi Adam adamlığını Tutku doluydu aşklar Önceleri … Ah anneanneciğim Her güzel şeyden Bir tane bana saklardı Bir de vazgeçemediği Ahretliği vardı Babaannemi hatırlamıyorum Anlatırlar Koynunda para kesesi Tatlımı tatlı, torun delisi Bir kadınmış Büyükbabam çok okurdu Baş öğretmendi, şehit oğluydu Otoriterdi, hem de şakacıydı Her dediğinde bir mana yatardı Dedemin mesleri, çizgili pijaması Hala kulaklarımda meşhur kahkahası Yeleğinin sağ cebinde köstek saati vardı Esaslıydı, yakışıklı adamdı Kahverengi valizi elma kokardı Şimdi hiç biri yok Kış kışlığını bilirdi Adam adamlığını Tutku doluydu aşklar Önceleri Bekir Mutlu Gökçesu 2003 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Çok şey vardı Söylemek istediğim ona… Dokunabilseydim omzuna Biraz izan, biraz gaile Koyabilseydim keşke avuçlarına… Yanlış değilsin sen, yalnız da Diyebilmek isterdim yüreklice Gözlerine baka, baka… Hangi hataların yüküydü Çektiği acaba? Ya da elbirliğiyle mi giydirdik? Bir başına lığımızın ateşten gömleğini Korkusuzca yürürken o aklınca Kader dedikleri veya bu olsa, olsa… Adı yok Ve adresi yok birinin, içimizden Yüreğimde büyüttüğüm Yangınından Kurtarmaya çalıştığım Bir damla göz yaşıydı, ikimizden Hayata dair Ve hayata isyan tarafımdan… Başka bir şey değil… Oysa gülüyordu Gözlerimin içine, içine Sanılarımın tersine Çok mutluydu belki de… İnşallah öyledir… Bekir Mutlu Gökçesu 2004 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
İnsanlığımız kanıyor. Hiddeti, şiddeti, hıyaneti gördük, öldük. Sessiz bir akşamda rüzgâr geziniyor dallarında ağaçların. Sonra tiz salınımıyla göğe doğru çoğalırken çığlığı bir ayaz, bir bulut sessizliği yeniden, bir müddet. Dudaklarımda tanıdık bir ıslık, kulaklarımda karışık uğultusu rüzgârın. Kapatınca gözlerimi anlaması daha kolay içimin sesinden ezgisini; haksızlıklara isyanı, ağıtı tabiatın. (Devamı Var.) Bekir Mutlu Gökçesu […]
28 Ekim sabahı Yağmur, yağmurdu Ankara Bayrak, bayraktı, dalga, dalga Hayranlıkla bakarken bayrağıma Dünya haritası geldi aklıma Hangi vatan benzer vatanıma? Yıllar önce şehrin birinde Bir Gazi görmüştüm bastonu elinde Şadırvanda abdest aldı son gücüyle Bekledim namazının bitimini Koştum, öptüm madalyasını, ellerini Gaziden Gazi Mustafa Kemal’i sordum Parladı gözleri, gürleşti sesi, vuruldum Atatürk’e ilk kez bu kadar yakın olmuştum İki kelimesiyle abat etti, yaşayan tarihti Kim yaşayandan daha iyisini bilebilirdi? 29 Ekim sabahı Soğuktu, keskindi, ama pırıl pırıldı hava Bahçede kızıl saçları parlıyordu Ekim’in Her 29 Ekim’deki coşkusu aklıma geldi Şehit oğlu rahmetli yetim dedemin Güneş gülümsüyordu bu soğukta Heyecanla astık bayrağımızı oğlumla Yaşa, varol dedik, şükrettik Cumhuriyete Hürriyet kadar ne yakışabilirdi insaniyete? Bekir Mutlu Gökçesu 2003 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
yağmur yağıyor… içimde nisanlar kalmış olmalı… kutu gibi bir evimiz vardı iki odalı her zaman mum gibi, sıcacık, sobalı küçücük penceresinden bakardım ağaçların telaş içinde savrulan dallarına saçak altlarında güvercinler otururdu alt katta Meral abla, çok da güzeldi ama… koşuşturan insanları taşırdı gözlerim hepsi evlerine girer, kimi çayını demler kimi pijamaları çekip radyonun dibine çöker… akşam olup kararınca hava dalardım uzaklara aklımda türlü hayaller, camın birinde arap kızı bakar dururduk ıslak bomboş sokağa… çocuklukmuş meğer akıp giden aşağıya havası, kokusu mis gibi burnumda tütüyor insanlar kalmış olmalı içimde… önce düşlerimizi çaldılar sonra gülüşümüzü dudağımızdan yıllar… ne aynalardaki yüzüm ne gözlerimdeki hüzün hepsinden biraz belki ama hiç biri ben değilim aslında… meyvesi acı ağacın ellerim acı dudağıma değince böyle olur bir şeyler içine sinmeyince bir gün birden anlıyorsun yanılgılarını…yanlışları… fakat yapacak hiçbir şey yok… ben oydum… içim dışım ben, bana doydum… yorgunum yalnız, çok yorgun… yürüyüp gitmek istiyorum bazen karmaşasından aklımın yürüyüp gitmek uzaklara dört yanım insan kırıkları bırakıp gitmek de çok uzak bana… … yine yağmur yağıyor… zaman bir başka zaman hep o çocuk, o pencere gözümün önünde… nisanlar kalmış, insanlar kalmış içimde kim bilir daha neler neler belki de… Bekir Mutlu Gökçesu 2009 Bu şiirin her […]
duvarlarında gizi titrek ışığı gözlerimin perdelerinde harfler gelişigüzel resitali kederli hecelerin… bir dize kalmış, devrik bilmem hangi akşamdan masada içimde bir his yok, biliyorum beklemiyorsun beni yan odada son şarkı olmalı bu suzinak kimim, kimsem, kimsesizliğim? derinden ve karışır rutubet kokusuna… iki gözüm, epeyce hüzün, yüzüm burada işte yanar yüzüm hasret, yine hasret dokunuşuna… ne kış geçmiş, ne bahar gelmiş zaman uğramamış sanki buraya vazoda karanfiller kurumuş guguklu saat de durmuş hayret ellerin sıcacık hala… duvarlarında gizi titrek ışığı gözlerimin bırakın eşyaları çocuklar hadi gidin fakruzaruretim, devrisaadetim bu ev benim …taşınmaktan vazgeçtim… Bekir Mutlu Gökçesu 2008 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Yazamadım bir müddet. Elim, dilim varmadı. Yaşama sıkıca tutunmaya çalıştığımız hayat ağacımızın kocaman sevgi dolu bir dalı; babam gitti önce, sonra hayal yüküyle Alper, zamansız kırılıp düştü toprağa. Yitip giden üzerine çok sözler söylenir ama yitip gitmek dönüşsüz, sözün bittiği bir yer. Söz bitse de içimde onlardan hala bir telefon gelebilme ümidi taşıyor olmam neyle […]
Alperi bilirsin, bizim Alper, deli dolu koca bir adam. Hastalanmış haber verdiler koşup gittim, çok üzüldüm, sarıldık.. kaldığımız yerden aynı sevgiyle… Önemli bir operasyon geçirdi, 3 gece beraber kaldık, sabahladık hastanede, konuştuk durduk, tabi daha çok eskilerden, aşağı mahalleden, yukarı mahalleden, maçlardan, kızlardan, o güzel yazlardan, dostluklardan. Güzel günlerdi, güzel çocuklardık bütün çocuklar gibi. Sonrası […]