… Yanlış bir şey yapmamak için birkaç gün tekrar etraflıca düşünen Cengiz her şeyden, ne yaptığından emin olduktan sonra Ayça’nın cep telefonuna mesajını yazdı. Naber? İyi senden? İdare eder diyelim İdare edersin sen daima Kızım nasıl? İyi Neden yaptın bunu bana? Bitirdin birden ve bana söyleyecek bir şey bırakmadın Ben mi bitirdim? Bana öyle geldi […]
Cengiz karmakarışık duygular içinde bir o yana bir bu yana sürüklenen bir yaprak gibiydi. Sanki içi boşalmış, hiçbir ağırlığı kalmamış kupkuru hissediyordu kendini. Sıklıkla alkole başvuruyor, fakat o da çare olmuyor, sarhoşluğu kaldıramıyor ve daha kötü hissediyordu. Tam da her şey yoluna girmişken, bir parça nefes alabilmeye başlamışken hiç hesapta olmayan bir durumla karşılaşmış ve […]
Artık onu tamamen unutmuştu. Ne var ki kırk yılın başında bir de olsa internetten onunla ilgili sayfaya bakmadan da edemiyordu. Ayrıldıklarından beri geçen şu upuzun süreçte o kadar az paylaşımı olmuştu ki Ayça’nın, birkaç kez oğluyla resimlerinin dışında, biri iki sefer de çiçek, böcek, acayip objeler. Ondan haberdar olabilecek bir bilgiye hemen hemen hiç rastlamamıştı. […]
En sonunda nihayet tamamen işine odaklanabildi. Hızla ve kararlılıkla yapılması gerekenlere koyuldu. Nispeten kafası rahatlamış bazı sıkıntılarından ve yüklerinden kurtulmuştu. Hazır bu sakin ortamdan istifadeyle bir çırpıda yazılarını, hikâyelerini tamamlamalı, bir yandan yayınevleri, dergiler vs. ile temaslarını sürdürüp gerekli atılımları, anlaşmaları yapmalıydı. Dinlenmeye de fazlasıyla ihtiyacı vardı aslında. Hiçbir şey düşünmeden, yaşlıları, parayı, çocukların sorunlarını […]
Cengiz değişik biriydi, değişik derken şöyle mesela, bir şeyi çılgınca istese de basitçe istiyorum diyemeyecek biri. Kimseyi kendisi tarafından tercih edilmeyen durumuna düşüremeyecek biri mesela. Bunu çoğu insan onaylamaz herhalde. Ama tüm yanlışları düşüldükten sonra bile elde var bir adamdı o, Cengiz iyi biriydi. Başkaları hayatlarını yönetirken ki yönetmeleri elbette doğal, fakat onun üzerinden, ona […]
Son Paris seyahatlerinde durumlar biraz düzelir gibi oldu. Cengiz’in ona sürpriziyle rüyadan üç gün geçirmek ikisine de iyi gelmişti. Şehrin güneş ışını meydanlarından farklı sokaklara dalıp birbirlerini kaybettiler, sonra buluşup dolunayda uzun uzun sarıldılar, gelişigüzel gezdiler, hesapsızca bir kalabalığın içine girdiklerinde kendilerini bir kilise ayininde buldular. Montmartre’de Sacre Coeur’den yürüyüp sokak ressamlarına öpüşürken poz verdiler. […]
Fakat sonraları bazı şeyler değişmeye başladı. Her an birlikte olmalarına rağmen genellikle her sabah birlikte uyanamamaları acı veriyordu Ayça’ya çünkü Cengiz’in er ya da geç gitmesi gereken bir eşi, evi vardı. Ayça oğluyla beraber yaşıyordu fakat oğlu genelde anneanneyle kaldığından Cengiz’e göre çok daha serbestti. Aslında Cengiz’in işi de hiç kolay değildi, bu süreçte eşiyle […]
Bir daha görüşmemeye kararlı bir şekilde vedalaşmalarının üstünden onlara göre çok fakat gerçekte az bir zaman geçmişti. Ve internetten birbirlerine laf atmamaya, telefon numaralarını çevirmemeye, mesaj yazmamaya gayret ediyorlar fakat birbirlerini takip etmekten de kendilerini alamıyorlardı. Aslında Ayça biten sorunlu bir evliliğin ardından yaşadığı sarsıntıyla kendisini epeyce yorgun hissediyor yeni bir sıkıntıya sokacak hiçbir ilişkiye […]
Yaşanan çok farklı gelişmeler onu sürekli duraksatmış ve yazmaya vakit bulamamıştı yine haliyle. Hayat, koşturmacaya rağmen, bir şeyleri değiştirme çabalamalarına rağmen ve bu arada siz ne yazarsanız yazın galiba kendi bildiğini yazıyordu, hele ki yaşantınızın akışı kontrolünüzden çıkmışsa vay halinize. Yazmaya dönüş yapmak onun için hayli zor olacaktı anlaşılan. Bir türlü odaklanamıyordu. Nerede kalmıştı, ne […]
Hafta sonu gelmişti yine, hafta sonları bir durma, dinlenme demekti. En azından iki gün kimse borcunuzu ödeyin demeyecekti. Şu halde iki gün hiçbir şey düşünülmemeli, dert edilmemeliydi. Bu günler de elbet geçecekti, bir an gelip borçlar bitecekti ama o an acaba ne zaman gelecekti? Sakin, sıcak bir gündü yine, biraz kararsızlıktan sonra bürosuna gitmeyi gözü […]