Gel çocuk gel Ağlasan da gel Buna bile değer Dünya güzel… Yürü çocuk Oyna, koş çabuk Badem gözler Ağlamasın Boncuk, boncuk Doy çocuk doy Oy, oy, oy… Gül çocuk… Bekir Mutlu Gökçesu 2004 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Güzellikler örselendi Sevgi ile varolduk, unutuldu Mutluluklar resimlerde dondu Düşlere dokunamadılar tek Çocukluğumun arka bahçesi Her şeye rağmen bende kaldı Bir selamı bile çok gördük Tebessüm özürlü hale geldik Doyumsuz sohbetlerimiz vardı Gün ağarana dek bitmeyen Az mı kurtarmıştık memleketi Ne çapkındık hele, ne hızlıydık.. Her şey çok uzaklarda kaldı Ama çocukluğumun arka bahçesi Dedim ya hep bende kaldı İçinden çıkamadığım an olur Gelir arka bahçem Gelir dayanır aklıma Açar kapılarını düşlerimin Alır götürür beni uzaklara Açılır arka bahçem Açılır gönlümün diyarına Ey beni çeken diyar, Ey gönlümdeki diyar Tüm güzelliklerin düğümlendiği Buram, buram sevda kokan diyar Çağlayan suların, rüzgarın fısıltısında Sessiz, sessiz akıp gittiği Sevdalı bülbüllerin sabahlara dek Aşkın kitabını yazdığı güzel diyar Art niyet yok, kalleşlik yok orada Toprak, anam gibi cevval, yürekli Tüm güzellikleri üstünde taşıyor Taşıyor da bana mısın demiyor Kıskanmıyor cevizden selviyi Böğrüne, böğrüne vursam kazmayı Kesmiyor suyumu, ekmeğimi Bir gün, tüm sevdiklerimi takıp peşime Alıp götüreceğim Doğru çocukluğumun arka bahçesine Sonra yine bir kapıdan geçip Ulaşacağız gönlümün diyarına Bekir Mutlu Gökçesu 2003 Bu şiirin her türlü telif hakkı […]
Bir uçurtma uçurduk Tutunup kuyruğuna peşi sıra Kendimizi gerçeklerden kaçırdık Uçurtmamız bulutları aştı Sevdamız gökyüzüne taştı Çocuk olmak istedim seninle Yedi sekiz bilemedin dokuz yaşında Sana çiçek toplamak kırlardan Şekerimi yemeyip sana saklamak Seni üzenle savaşmak Seni sevenle yarışmak Çocuk olmak istedim seninle Evimizin arka bahçesine koşmak Kiraz ağacının altında seni beklemek Ağacın en tepesinden en kırmızı kirazı Kulağına küpe yapmak istedim Çocuk olmak seninle Çocuk olmak istedim.. Bekir Mutlu Gökçesu 2003 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Az önce Açtım penceremi, sarktım Havayı doldurmak istercesine Çektiğim derin bir nefesle Yağmur kokusu doluştu içime Öptü beni rüzgar, oynaştı Yüzümün gergin çizgileriyle Ardından minik bir kız geldi Coşkulu bayram sevinçleriyle İp atladı, seksek oynadı Çizgilerimin devinen izlerinde Derken bir kuş kondu dalın birine Minicik, şirin mi şirin, kıpır, kıpır Öyle bir sevinçle baktı ki Gözlerimin içine, içine Okşadık birbirimizi yüreklerimizle Tam soruyordum senin adın ne? Uçup gitti kızın eteklerinde… Bekir Mutlu Gökçesu 2004 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Uçarken güzel kuşlar Balıklar yüzerken Koşup, oynarken çocuklar Durduğu yerde ağaçlar Dönerken dünya İnsan severken güzel Senin gülüşün ne güzel… Her şey meşrebinde Zemininde, zamanında güzel Gerisi hariçten gazel Ne olur kırmadan yaşasak güzel güzel… Bekir Mutlu Gökçesu 2006 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şu sükunetimin tülünü Çekiverse biri hani Sanki dağlar düşecek Denizler dökülecek… Sen böyle değildin Ne zor bir adam oldun Diye söyleniyordum Tam kendi kendime Baktım sokakta üç köpek Hepsi birbirinden ürkek İrkilmişim gayrı ihtiyari Sataşıp, karıştılar karanlıkta Gözlerini seçemediğim Teferruatsız gölgeme… Öyle korkusuz Ve öyle devasaydı ki Gölgemse… İmrendim ona Çoktan kolaylamıştı geceyi Nasıl becerdiyse… Bekir Mutlu Gökçesu 2005 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Kış kışlığını bilirdi Adam adamlığını Tutku doluydu aşklar Önceleri … Ah anneanneciğim Her güzel şeyden Bir tane bana saklardı Bir de vazgeçemediği Ahretliği vardı Babaannemi hatırlamıyorum Anlatırlar Koynunda para kesesi Tatlımı tatlı, torun delisi Bir kadınmış Büyükbabam çok okurdu Baş öğretmendi, şehit oğluydu Otoriterdi, hem de şakacıydı Her dediğinde bir mana yatardı Dedemin mesleri, çizgili pijaması Hala kulaklarımda meşhur kahkahası Yeleğinin sağ cebinde köstek saati vardı Esaslıydı, yakışıklı adamdı Kahverengi valizi elma kokardı Şimdi hiç biri yok Kış kışlığını bilirdi Adam adamlığını Tutku doluydu aşklar Önceleri Bekir Mutlu Gökçesu 2003 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Çok şey vardı Söylemek istediğim ona… Dokunabilseydim omzuna Biraz izan, biraz gaile Koyabilseydim keşke avuçlarına… Yanlış değilsin sen, yalnız da Diyebilmek isterdim yüreklice Gözlerine baka, baka… Hangi hataların yüküydü Çektiği acaba? Ya da elbirliğiyle mi giydirdik? Bir başına lığımızın ateşten gömleğini Korkusuzca yürürken o aklınca Kader dedikleri veya bu olsa, olsa… Adı yok Ve adresi yok birinin, içimizden Yüreğimde büyüttüğüm Yangınından Kurtarmaya çalıştığım Bir damla göz yaşıydı, ikimizden Hayata dair Ve hayata isyan tarafımdan… Başka bir şey değil… Oysa gülüyordu Gözlerimin içine, içine Sanılarımın tersine Çok mutluydu belki de… İnşallah öyledir… Bekir Mutlu Gökçesu 2004 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
28 Ekim sabahı Yağmur, yağmurdu Ankara Bayrak, bayraktı, dalga, dalga Hayranlıkla bakarken bayrağıma Dünya haritası geldi aklıma Hangi vatan benzer vatanıma? Yıllar önce şehrin birinde Bir Gazi görmüştüm bastonu elinde Şadırvanda abdest aldı son gücüyle Bekledim namazının bitimini Koştum, öptüm madalyasını, ellerini Gaziden Gazi Mustafa Kemal’i sordum Parladı gözleri, gürleşti sesi, vuruldum Atatürk’e ilk kez bu kadar yakın olmuştum İki kelimesiyle abat etti, yaşayan tarihti Kim yaşayandan daha iyisini bilebilirdi? 29 Ekim sabahı Soğuktu, keskindi, ama pırıl pırıldı hava Bahçede kızıl saçları parlıyordu Ekim’in Her 29 Ekim’deki coşkusu aklıma geldi Şehit oğlu rahmetli yetim dedemin Güneş gülümsüyordu bu soğukta Heyecanla astık bayrağımızı oğlumla Yaşa, varol dedik, şükrettik Cumhuriyete Hürriyet kadar ne yakışabilirdi insaniyete? Bekir Mutlu Gökçesu 2003 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
yağmur yağıyor… içimde nisanlar kalmış olmalı… kutu gibi bir evimiz vardı iki odalı her zaman mum gibi, sıcacık, sobalı küçücük penceresinden bakardım ağaçların telaş içinde savrulan dallarına saçak altlarında güvercinler otururdu alt katta Meral abla, çok da güzeldi ama… koşuşturan insanları taşırdı gözlerim hepsi evlerine girer, kimi çayını demler kimi pijamaları çekip radyonun dibine çöker… akşam olup kararınca hava dalardım uzaklara aklımda türlü hayaller, camın birinde arap kızı bakar dururduk ıslak bomboş sokağa… çocuklukmuş meğer akıp giden aşağıya havası, kokusu mis gibi burnumda tütüyor insanlar kalmış olmalı içimde… önce düşlerimizi çaldılar sonra gülüşümüzü dudağımızdan yıllar… ne aynalardaki yüzüm ne gözlerimdeki hüzün hepsinden biraz belki ama hiç biri ben değilim aslında… meyvesi acı ağacın ellerim acı dudağıma değince böyle olur bir şeyler içine sinmeyince bir gün birden anlıyorsun yanılgılarını…yanlışları… fakat yapacak hiçbir şey yok… ben oydum… içim dışım ben, bana doydum… yorgunum yalnız, çok yorgun… yürüyüp gitmek istiyorum bazen karmaşasından aklımın yürüyüp gitmek uzaklara dört yanım insan kırıkları bırakıp gitmek de çok uzak bana… … yine yağmur yağıyor… zaman bir başka zaman hep o çocuk, o pencere gözümün önünde… nisanlar kalmış, insanlar kalmış içimde kim bilir daha neler neler belki de… Bekir Mutlu Gökçesu 2009 Bu şiirin her […]