Oturup nefes alıp verir gibi nefessiz yazmak istiyordum. Karalamadan, üstünü çizmeden, eklemeden, çıkarmadan direk yazmak istiyordum. Her yazdığım içime sinsin, her yazdığım olsun istiyordum. Gece yatağıma yattığımda cici bici rengârenk boncuklar gibi ışıltılı sözcüklerin resitali başladı. Onları aklıma işledim sıkıca fakat sabah kalktığımda hepsi uçup gitmişti. Uçsun varsın o dündü. Yaşamak ise bugün, güzel şeyler […]
İnsanlığımız kanıyor. Hiddeti, şiddeti, hıyaneti gördük, öldük. Sessiz bir akşamda rüzgâr geziniyor dallarında ağaçların. Sonra tiz salınımıyla göğe doğru çoğalırken çığlığı bir ayaz, bir bulut sessizliği yeniden, bir müddet. Dudaklarımda tanıdık bir ıslık, kulaklarımda karışık uğultusu rüzgârın. Kapatınca gözlerimi anlaması daha kolay içimin sesinden ezgisini; haksızlıklara isyanı, ağıtı tabiatın. (Devamı Var.) Bekir Mutlu Gökçesu […]
Karşısındaki adam öyle umutsuz bakıyordu ki, zaten olmayan morali hepten uçuverdi. Sadece umutsuz değil öfkeliydi bakışları karşısındakinin. (Devamı Var.) Bekir Mutlu Gökcesu 10.01.2016 Bu yazının her türlü telif hakkı yazarın kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Ne günü kurtarmak ne de geçmişe yanmanın hiçbir anlamının olmadığını tam olarak anladığında insan yaşamaya başlar. Havanın, suyun tadı havaya, suya benzer. Ekmek daha bir ekmektir. (Devamı Var.) Bekir Mutlu Gökcesu 05.07.2015 Bu yazının her türlü telif hakkı yazarın kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Öyle bir kelime arıyorum ki insanı insan yapan. Öyle bir kelime ki başlıkların en başı. Öyle bir kelime ki içinde insana dair insanca her şeyi barındıran. Sihirli bir anahtar, o kelimeyi duyduğunda, o kelimenin dediğini yaptığında veya anlattığı manaya erişip öyle biri olduğunda sen, çevren herkes mutlu olacak. Beraberinde başarı, insanca yaşama, saygı, sevgi, fayda, […]